Visitatoren – januari 2018
Gesprek op verzoek van visitatoren
Op 8 januari (180108) krijgen betrokkenen alsnog de bevestiging van de visitatoren dat de hulpvraag al was ingetrokken. Ook geven de visitatoren aan nog een afrondend gesprek met betrokkenen te willen hebben. Verder blijkt uit de ronduit vreemde mailwisseling dat op een onderdeel nógmaals de werkwijze wordt veranderd. Men wil een afrondend gesprek hebben met zowel G1 als met M1. Men slaat in de communicatie G8 volledig over.
Het gesprek waar de visitatoren om verzoeken vindt plaats op 15 januari. Het is een uiterst naar en vervelend gesprek waarin heel veel tijd gaat naar visitator VS2 die zich uiterst boos toont over alle verloren tijd en moeite in dit traject. M1 en G1 hebben echter ook vragen voorbereid, zo willen ze graag alsnog uitleg over de steeds wisselende ‘spelregels’. Ook vragen ze naar de reden waarom het geven van uitstel aan de kerkenraad (5x!) alle keren zonder enige vorm van overleg is gegaan. Er is echter geen ruimte voor hen om vragen (180115) te stellen. Een van de visitatoren loopt zelfs boos weg als de vragen te confronterend zijn. Na zoveel gebed en inspanning neemt hij het betrokkenen ontzettend kwalijk dat er geen gehoor is gegeven aan het advies. Het college van visitatoren meent dat de uitkomsten van het advies ‘al bij voorbaat door M1 en G1 zijn geblokkeerd’.
Het te maken verschil
De boze visitator begrijpt duidelijk het verschil niet tussen ‘niet kunnen’ en ‘niet willen’. Wat zou het een verschil gemaakt hebben als de brief van 14 oktober serieus was opgepakt. Wat zou het verschil gemaakt hebben als de ernst in het gesprek van 11 september echt was doorgedrongen. Wat zou het een verschil gemaakt hebben als het college had begrepen dat er slachtoffers zijn gemaakt. Maar, in dit gesprek krijgen betrokkenen zelfs het vlijmscherpe verwijt dat ze bezig zijn met ‘duivels werk’. Die opmerking werkt bij hen tot op de dag van vandaag door.
Als feiten verborgen moeten blijven, wordt de waarheid geweld aangedaan. En nu dit binnen de kerk gebeurt, wordt ook Christus’ kerk hiermee geraakt. Als controlemechanismen er alleen maar op gericht zijn om de vuile was binnen te houden, is er geen sprake van vrede door recht.
M1 geen hulpvraag? Echt wel!
Het college van visitatoren heeft M1 als partij in het conflict niet serieus genomen. Uiteraard vraagt M1 daar naar in het gesprek. Er wordt hem gezegd: ‘dat hebben we zo besloten.’ De andere visitator zegt niet te weten dat M1 in de mailwisseling zat, hij weet niet dat M1 hem diverse keren met naam en al aanschreef en hij aan M1 reageerde…
Het college heeft met het maken van deze keus zich uiterst onbetrouwbaar getoond. Het gaat hier niet om een vergissing, want daar is het gespreksverslag van 22 september (170922) al duidelijk over. Ook M1 is zwaar de dupe van de handelwijze van de kerkenraad, maar dat wordt miskend. Deze keus van het college van visitatoren is het college aan te rekenen. Het argument voor die keus grenst, gezien de communicatie en het gespreksverslag, aan het onzinnige. De echte reden wordt niet gegeven. Het is duidelijk hoe dit college is gezwicht voor de macht van de kerkenraad. Koste wat kost moet smaad en laster verborgen blijven. Het college laat zich daarvoor lenen, terwijl men dit uit de gesprekken al weet.
Classis-archief
Ten behoeve van het classis-archief is door G1 en M1 een ordner klaargemaakt met daarin alle correspondentie met de visitatoren. Die wordt door een van de visitatoren in ontvangst genomen om in het classisarchief op te bergen. Ook de visitatoren houden M1 en G1 voor dat zíj moeten laten zien dat ze vertrouwen hebben. Vertrouwen, inmiddels is dat voor hen een heel beladen woord.
Aan hen worden keer op keer eisen gesteld, om daarmee aan de kerkenraad tegemoet te komen. Maar een kerkenraad krijgt niet te horen dat betrouwbaar handelen voorafgaat aan het vertrouwen dat je van de ander vraagt. Is het niet juist een taak van visitatoren om toe te zien op vrede in de gemeenten? Om zonder aanzien des persoons te handelen? Of is het een taak van visitatoren om smaad en laster mede te helpen afdekken in de immense doofpot? Het niet willen kennisnemen van stukken valt visitatoren kwalijk te nemen. Door deze keus verliezen visitatoren hun neutraliteit en het instrument om te kunnen toetsen.
De bij dit gesprek aanwezige adviseur, BP5, maakt aan de visitatoren duidelijk dat er geen rekening gehouden is met slachtoffers. Deze visitatoren gaan volgens hem voorbij aan het feit dat juist dát al jaren het geval is. Het gaat hier niet om mensen die nog maar net in een conflict verzeild zijn geraakt. Daarbij lijkt men (zowel betrokkenen als college van visitatoren) ook niet opgewassen te zijn tegen de macht van de kerkenraad. De kerkenraad die telt als hoogst gezaghebbende.
Van wie was de hulpvraag aan visitatoren ook al weer?
In de kerkorde staat duidelijk dat het intrekken van een hulpvraag betekent dat het traject per direct stopt. Ondanks het intrekken van de hulpvraag zijn zowel de kerkenraad als het college nog doorgegaan alsof het traject nog bestond. Misschien is dat te verklaren omdat de kerkenraad zich nu ineens in de rol van hulpvrager heeft gewrongen, wat duidelijk niet waar is. Toch heeft het college zich ook hiervoor laten gebruiken. Nóg een reden waarom een kerkorde net zo goed de prullenbak in kan.
Acties Acties Acties
college van visitatoren gezamenlijk G1, G8 en M1