November 2018
Vervolg ICG
Op 5 november ontvangen we van ICG een reactie (181105) op onze vragen van 8 oktober (181008). Het gaat met name over de te volgen werkwijze. Een aantal vragen wordt vooral niet beantwoord. Ondanks dat er nog geen uitgewerkt voorstel is van de ICG vraagt men ons om toch al in te stemmen met het vervolgtraject. Een paar dagen later (181107.1) geven wij aan nog even tijd nodig te hebben voor onze inhoudelijke reactie. In de tussentijd zien we graag het uitgewerkte voorstel van ICG tegemoet.
Het vernietigen van documenten – AVG (1)
Op dezelfde dag laat ik de scriba weten (181107.2) dat ik binnenkort inhoudelijke reageer op het verzoek van de kerkenraad. Inmiddels heb ik al enig advies ingewonnen en weet ik dat ik niet hoef te vernietigen. Ik sta echter sterker als ik daarin de toestemming van betrokkene (in dit geval G1) vraag (181103). Ter voorkoming van misverstanden geef ik nogmaals aan dat het verbod op publicaties zich niet beperkt tot het eerstvolgende kerkblad.
Inmiddels zitten we in week 46 en is er maar week meer over om de beschikking van de rechter uit te voeren.
G1 stuurt mij nog een antwoord (181113) op mijn verzoek om instemming aan haar inzake het niet vernietigen van de stukken. Ze wil graag dat ik de stukken bewaar, o.a. omdat ze bij de kerkenraad zoek raken. Bovendien vindt ze dat de functionaris gegevensbescherming de vraag eerst aan haar als belanghebbende had moeten voorleggen. Kort daarna stuur ik aan de scriba een tussenstand (181116) op inzake het vernietigen. De eerdere mails met daarin het verbod om te publiceren zonder onze instemming zitten opnieuw onder deze mail.
Kerkenraad wil gesprek!
Daarna volgen er stormachtige ontwikkelingen. Op maandag 19 november krijgt G1 een appje (181119.1) van KR-S2.3. Hij vraagt haar of het mogelijk is om een gesprek te hebben inzake het geschil. Hij wil dan met KR14 komen. Na een reactie van G1 (181119.1b) volgt een bevestigende mail (181119.1c) van KR-S2.3 voor een afspraak.
ICG verbiedt communicatie zonder instemming
Nota bene op dezelfde dag ontvangen we van de ICG per email een definitief advies (181119.2). Dit advies is zeer opmerkelijk: er lijkt een kentering zichtbaar.
Er worden voor het eerst duidelijke grenzen gesteld aan de vrijheden die door partijen genomen kunnen worden. Zo moet de kerkenraad vooraf duidelijkheid geven over wie er door de kerkenraad worden afgevaardigd naar een gesprek. Verder maakt ICG duidelijk wat de beide partijen wel en niet mogen inzake de communicatie.
Beide partijen dienen zich te onthouden van alle communicatie binnen de gemeente over of in verband met deze kwestie. Ook over en van acties waarbij derden betrokken worden, mag niet gecommuniceerd worden. Bovendien houdt het in dat alle informatie die de gemeente ingaat met instemming van beide partijen moet. Deze moet bovendien door de ICG zijn goedgekeurd.
Ook stelt de ICG nog dat er geen nieuwe procedures gestart mogen worden. Daar is men echter knap laat mee, want ICG was al vanaf 25 september op de hoogte van de plannen. Dat blijkt dan ook te laat te zijn. Eerder op diezelfde dag is door de kerkenraad het beroepschrift in hoger beroep ingediend bij het Gerechtshof.
Verwachting omtrent arbitragecommissie ICG
Wij denken dat de ICG onze oproep om de communicatie van de kerkenraad aan banden te leggen eindelijk serieus neemt. Het verbod blijkt echter aan dovemansoren gericht te zijn. De macht van de kerkenraad is vele malen groter dan die van een geschillencommissie. Alles wat de kerkenraad onderneemt, ook met betrekking tot communicatie, gedoogt de ICG.
Wat mag je verwachten van een arbitragecommissie? Is het de bedoeling dat een commissie regels stelt, maar steeds bereid is deze aan de kant te schuiven? Let wel: eenzijdig aan de kant te schuiven! De kerkenraad communiceert, en hoe! Op het moment echter dat ik aangeef geen vertrouwen te hebben, ‘overschrijd’ ik een regel. En dat is dan een van de redenen om het traject te stoppen.
Hoger beroep kerkenraad
Op de volgende dag ontvangt G1 opnieuw een mail van de scriba (181120) waarin hij aangeeft wat het gespreksonderwerp is. Het gaat om het hoger beroep dat door de kerkenraad is ingesteld. G1 beantwoordt (181121a) deze mail en op de avond van 21 november volgt een telefonisch gesprek (181121b). Ik ben op verzoek van G1/G8 aanwezig bij dit telefoongesprek en ik heb een geluidsopname van dit gesprek gemaakt. De kerkenraad zet nu alles op alles, want er is nu een andere advocaat ingeschakeld, een kerkrechtspecialist. Kosten noch moeiten worden gespaard. Verder is opmerkelijk dat de scriba van de kerkenraad zegt dat de ICG al die tijd al op de hoogte was. Dat geeft te denken over de waarde van het advies van ICG en over de weergave door de kerkenraad. Heeft ICG een dubbele pet op of komt het de kerkenraad goed uit om dit te zeggen?
Kerkenraad vindt dat ICG niets te zeggen heeft / lapt verbod ICG aan z’n laars
De scriba zegt dat er ’s morgens aan alle leden van de gemeente een informerende brief is opgestuurd. Dus 2 dagen na het ontvangen van het verbod van ICG. G1 vraagt hem of dit nog strookt met wat de ICG heeft aangegeven. Hij antwoordt dat de ICG hierin niets te zeggen heeft. Ook vraagt G1 hem of deze brief niet eerst aan haar voorgelegd had moeten worden. Het antwoord is kort: nee. We zijn verbijsterd.
Waarom communiceert de kerkenraad dan aan de gemeente (in het kerkblad) veel te verwachten van de ICG? En waarom lapt de kerkenraad tegelijkertijd alle door de ICG gegeven spelregels aan de laars? Misschien hadden we dit al lang kunnen zien aankomen. Maar we hadden sinds de wisseling van KR-P3 / KR-S2.2 naar KR-P4 / KR-S2.3 een eerlijker ‘spel’ verwacht. Het gaat hier niet meer om het dienend christen-zijn als ambtsdrager. Het gaat hier inmiddels om het inzetten van alle mogelijke middelen om mogelijk gezichtsverlies te voorkomen. Is dat wat telt?
Het vernietigen van documenten – AVG (2)
Op 22 november stuur ik aan de scriba mijn definitieve standpunt/reactie (181122.2) met betrekking tot het vernietigen van documenten. Ik geef aan dat ik aan dit verzoek zal voldoen waar het gaat om pastorale brieven/informatie. Daarnaast geef ik aan dat ik de documenten die betrekking hebben op de nog lopende kwestie niet zal vernietigen. Ik heb hierin zwaarwegende belangen. Ik geef aan toestemming te hebben van G1 als betrokkene, in de bijlage zit dan ook haar mail aan mij (181113). Tevens verzoek ik de kerkenraad/scriba om de gevoerde correspondentie rondom zijn verzoek op te nemen in het kerkelijk archief.
Kernpunten hoger beroep kerkenraad
Eerder op dezelfde ochtend ontvangen G1 (en ik!) een brief van de scriba (181122.1b). Hierin staan volgens de kerkenraad de kernpunten van het hoger beroep. Ik kan niet nalaten om te zeggen dat het appelschrift van geen kanten overeenkomt met wat er in deze brief staat. Het voert wat ver om er op deze plek op in te gaan, maar t.z.t. kunt u het zelf inzien.
Intens verdriet
Dan volgt op die dag tenslotte een klap waarvan we heel lange tijd moeten bijkomen. Een klap die letterlijk onze gezondheid heeft aangetast. Een donderslag die we nog niet te boven zijn. ’s Middags valt er door de brievenbussen van alle leden van de kerkelijke gemeente een brief (181122.3) over het hoger beroep. Tot op vandaag valt het me zwaar om hierover te spreken: wat een pijn en verdriet heeft deze brief gebracht! Hoe kan iemands naam nog verder door het slijk worden gehaald dan door zo’n veroordelende brief. Een brief waarin de waarheid fors geweld wordt aangedaan.
Nu ik deze maand aan het uitwerken ben, augustus 2019, kan ik nog huilen bij deze brief. De impact voor G1 en G8 is ook enorm. Vanaf deze dag lukt het hen en mij niet meer om nog naar de erediensten te komen. Maar zelfs dat wordt mij en hen kwalijk genomen.
Het kost ons dágen om weer op te krabbelen na deze dreun. Er staan zoveel halve waarheden in. Er wordt heel erg gestuurd door de woordkeus waardoor alle schuld eenzijdig bij G1 komt te liggen. En tegelijk bedient de kerkenraad zich van termen die bij christelijk publiek goed vallen. Bv. de term “om principiële redenen” om uitleg te geven aan zijn beslissing in hoger beroep te gaan. Misselijkmakend vind ik het! De kerkenraad suggereert verder heel sterk dat ik buiten het conflict sta. Dat geldt uiteraard alleen maar voor de rechtszaak, júist níet voor het conflict. De gemeente wordt terloops op de hoogte gesteld van de hoge kosten en van de tijd en de energie die het allemaal kost. Tenminste, dat wil zeggen, de energie die het de kérkenraad kost. Alsof wij voor onze lol deze slopende en kapotmakende jaren doormaken.
Misleiding gemeente
Het gevoel van verraad en verlatenheid is enorm deze dagen. Nog niet eerder zijn we geconfronteerd met zoveel pure haat jegens ons. Bovendien wordt daar nu de hele gemeente op een listige manier in meegenomen en ook tegen ons opgezet. Framing van de bovenste plank. Bedenk daarbij hoe wij de kerkenraad met ons afrekende na het sturen van een mail aan de gemeente (augustus). En opnieuw, een kerkenraad kan zich zondermeer boven een andere partij opstellen. Een kerkenraad kan als conflictpartij alle touwtjes in handen houden. Voor wie het bovenstaande allemaal al gelezen heeft, is het niet moeilijk om in deze brief de halve waarheden aan te wijzen. Onze verbijstering maken we ook kenbaar in een mail aan de ICG (181122.4). Als bijlage sturen we de brief die de kerkenraad aan ons heeft opgestuurd mee. Misschien laat ICG nu zien wat het verbod waard is.
Geen beroepschrift – eerst griffierechten
Op 24 november volgt een eerste brief van het Gerechtshof (181124). Vooralsnog ontvangt G1 nog geen afschrift van het door de kerkenraad ingediende beroepschrift. Daarmee wacht het Gerechtshof totdat de kerkenraad de griffierechten betaalt. Dat duurt nog weken.
Afkondiging en gebed
Op zondag 25 november is er weer een afkondiging tijdens de dienst (181125.1) inzake het conflict. We vernemen van familieleden dat er ook voor gebeden wordt. Ook dit is iets wat heel normaal lijkt, maar wat gezien de eerdere sturing in de brief echt ongehoord is. Manipulatief.
Op maandag 26 november besluiten we dan ook een klacht in te dienen bij Autoriteit Persoonsgegevens (181126). De aanleiding vormt de brief die aan de gemeente is verstuurd.
ICG gedoogt communicatie kerkenraad
Op dezelfde zondagavond ontvangen we nog een uiterst kille reactie (181125.2) van de ICG. Men stelt dat de kerkenraad iets anders heeft gedaan dan was ‘geadviseerd’. Geen woord over de communicatie, geen woord van begrip. Geen erkenning van wat dit met ons doet. Het zegt ons genoeg. Gezien de algemene regels rondom conflictbemiddeling is het communiceren buitenom de anderen genoeg reden om de bemiddeling stop te zetten. Maar de ICG gedoogt alles wat deze sterke kerkenraad doet. Men wenst ons wijsheid en vraagt ons domweg om ook nog even te reageren op het door ICG uitgebrachte advies. Alsof er in de tussenliggende dagen feitelijk niets gebeurd is.
Doordat de kerkenraad de gemeente voorhoudt dat er geen gegevens van G1 zijn verwerkt, gelooft de gemeente dit (domweg). Ik en G1 hebben ons al lang gerealiseerd dat we dat zelf tot enkele jaren geleden ook gedaan zouden hebben. Maar het verbaast ons dat ICG dat net zo makkelijk als de gemeente overneemt van de kerkenraad. Als de kerkenraad stelt dat het pastorale brieven zijn, dan zal men dat dus ook geloven.
Enkele dagen na de kille mail van ICG besluit ik dan ook te reageren buiten G1 om. De mail (181128.1) die ik stuur is voorzien van enkele bijlagen. Deze betreft om te beginnen de informerende brief van de kerkenraad aan de gemeente (181122). Ook voeg ik de twee brieven (151219 en 151231) toe waarover de kerkenraad de gemeente ‘informeert’.
Ik wil dat de ICG vanaf nu op de hoogte is van de leugens die de kerkenraad verspreidt. De ICG kan nu zelf zien dat de inhoud van die brieven niets met ambtsgeheim of pastoraat te maken hebben. Integendeel!
Klacht ingediend bij Autoriteit Persoonsgegevens
De brief van de kerkenraad aan de gemeente lijkt erop gericht te zijn om ons volledig zwart te maken. Alle pijlen worden met name op G1 gericht en nog steeds spant de kerkenraad zich in om mij buiten spel te zetten. Als in een kerk iemand wordt beticht van onbijbels gedrag en als een kerkenraad de feiten aanpast aan wat hem uitkomt; hoe kun je je dan nog verweren? Niet dus. Zeker nu ook de ICG het weer laat afweten. We besluiten om ieder voor zich dan maar een klacht (181126.1 en 181126.2) in te dienen bij de AP. Ieder voor zich, dat is een bewuste keus.
Houding ICG bevestigt noodzaak omtrent waarheidsvinding
Steeds meer voel ik de noodzaak tot waarheidsvinding. Ergens moet toch ooit iemand doorkrijgen dat de kerkenraad niet zuiver is in de weergave? Iemand moet dat toch een keer geloven?? En van een geschillencommissie mag men toch juist verwachten dat men nu eindelijk eens die brieven (feitenonderzoek) leest? Een kerkelijke geschillencommissie moet er toch op toezien dat de informatie aan de gemeente eerlijk en neutraal is? Sterker nog, eerder schreef de ICG zelf dat communicatie richting de gemeente eerst voorgelegd/afgestemd dient te worden aan de ICG. Ik vraag in mijn mail aan ICG om zich expliciet uit te spreken over de inhoud van de brieven.
Op 5 december (181205) volgt een heldere ‘inhoudelijke’ reactie: ICG vindt mijn inbreng en de meegestuurde brieven ‘niet relevant’. Niet relevant…of juist te shockerend om er iets van durven te zeggen tegen een kerkenraad, dus dan maar negeren. De houding van de ICG en het gedoogbeleid van de ICG ervaar ik als ernstig. Het versterkt het inzicht dat er binnen (en buiten) de GKv iets ernstig mis is met de taakopvatting rondom het ambtsgeheim. De ICG helpt door deze houding de doofpot dicht te houden. Vanaf nu houd ik de ICG voluit mee-verantwoordelijk voor de misstand.
Er bestaat mijns inziens geen controverse tussen waarheidsvinding en verzoening. Er bestaat echter wél een controverse tussen het dichthouden van een doofpot en het spreken over een gewenste verzoening.
AVG ook in GKv WP1 van kracht
Op 28 november stuurt de Functionaris Gegevensbescherming een herinneringsmail (181128.2) aan de voormalige en huidige ambtsdragers. Opnieuw met opnieuw het verzoek om stukken te vernietigen. Ik herinner u eraan dat een half jaar geleden de kerkenraad bij verklaarde dat alle stukken reeds vernietigd wáren. Het blijkt dus anders te zijn dan de verklaring bij de rechter.
Enkele dagen later roept men alle gemeenteleden (181130a) op een verklaring (181130b) met het oog op de AVG te tekenen. Hieruit blijkt dat de kerkenraad de verantwoordelijke is voor het verwerken van persoonsgegevens en dat het verwerken van persoonsgegevens verder gaat dan het gemeentegidsje. Dat wist u vast al, toch? De kerkenraad te WP1 beweert tegelijkertijd bij de rechter dat er geen sprake is van gegevensverwerking behalve het gemeentegidsje. Waarom dan een oproep in het kader van de AVG?
Acties kerkenraad Acties Acties kerkleden
ICG en Gerechtshof