Mei 2017
Bezoek predikant
Op 3 mei brengt onze predikant een bezoek aan G1 en G8. Tijdens het gesprek geeft hij aan dat hij altijd al heeft gevonden dat er ‘iemand van buiten’ naar moet kijken. Dit idee zou bovendien breder leven in de kerkenraad. Hij toont zich boos over de opmerking dat harten niet zouden zijn bereikt. Hij vindt het een godsgeschenk dat de kerkenraad bereid was tot zo’n prachtig excuus, wat wil je dan nog meer? Tijdens het gesprek krijgt hij oog voor nog een godsgeschenk. G1 en G8 willen nog steeds de weg van verzoening gaan. Dat de kerkenraad opnieuw afspraken niet nagekomen is erkent hij. Daar is op de kerkenraad ook over gesproken. Over het niet-gedragen verslag heeft hij geen mening.
G8 geeft aan dat hij overweegt naar een andere gemeente binnen de classis te willen gaan. De predikant geeft aan dat het misschien een idee is om samen naar de classis te gaan. Hij vraagt G1/G8 dringend lid te blijven en om ondertussen door de classis te zaak goed uit te laten zoeken. G1/G8 zijn blij met het bezoek en ze denken na over het voorstel om naar de classis te gaan.
De volgende ochtend belt de predikant echter weer op. Over het voorstel heeft hij het niet meer. Wel vraagt hij G1 en G8 lid te blijven en dan maar een jaartje wat minder actief mee te doen en aan de zijlijn te blijven staan. Tijd heelt wonden, zo stelt hij. G1 geeft aan dat ze dit het afgelopen jaar hebben geprobeerd, maar dat het zo niet werkt.
Het kan m.i. niet zo zijn dat ze om de kerkenraad te sparen aan de zijlijn moeten blijven. Vooral niet als diezelfde kerkenraad geen erkenning geeft. Bovendien blijft daarmee de kwalijke handelwijze onveranderd.
Relationele aanpak
Ik ben ervan overtuigd dat veel problemen kunnen worden opgelost door met elkaar in contact te blijven. Door je betrokken te weten op de ander. Door, in tegenstelling met wat de adviseur in zijn advies beweert, juist wél te starten vanuit de relatie. In deze casus heeft echter KR-P1 vanaf het begin ambtsdragers weggehouden bij de betrokkenen. Met G1 en G8 onderzoek ik de mogelijkheden die er zijn, maar dat blijkt moeilijk.
Kerkorde
Om je bij de classis te melden, moet je eerst bezwaar aantekenen op besluiten bij de eigen kerkenraad. Hoe doe je dat als je ze niet eens ontvangt? Bij welk besluit zou je überhaupt moeten starten? De weg naar de classis is sowieso uitgesloten, want je kunt pas naar de classis als de kerkenraad daartoe instemming geeft. De huidige kerkorde heeft er gewoon geen rekening mee gehouden dat ook kerkenraden zélf conflictpartij kunnen zijn. ‘Lastige’ gemeenteleden kun je als kerkenraad derhalve eenvoudig overrulen, want zelfs in een conflict blijft de kerkenraad de regie houden. De beslissingsbevoegdheid is aan de kerkenraad en de kerkenraad houdt bovendien de communicatie aan de gemeente in handen.
Deze wijziging in de kerkorde heeft zich in 2015 geruisloos voltrokken. Sindsdien is het voor gemeenteleden veel moeilijker geworden om bezwaar aan te tekenen. Die verandering is niet aan de leden voorgelegd, maar daarover is beslist door kerkenraadsleden die zijn afgevaardigd naar de synode. Toch is er ook op de synode al voor gewaarschuwd. Er zijn vragen over gesteld door oplettende ambtsdragers, maar deze vragen werden in feite naar de prullenbak verwezen.
Classis
Op 11 mei (170511) wordt er op de classis kennelijk gesproken over deze casus. Dit verslag ontvang ik als agendastuk bij een moderamenoverleg. Hiermee wordt mij ook duidelijk dat de gang naar de classis nog lastiger is dan ik al dacht. De classis wordt alvast ‘voorgekleurd’ door de kerkenraadsleden die onze gemeente vertegenwoordigen. Het komt in de hoofden van classisambtsdragers wellicht niet op om te twijfelen aan wat broeders te melden hebben. En dat begrijp ik, want ik heb er jaren voor nodig gehad om te beseffen dat vertrouwen misplaatst kan zijn. Nu weet ik dat een kerkenraad juist binnen het ‘elkaar vertrouwen’ vrijuit kan handelen. En zo zou het ook moeten zijn, daar verlang ik ook naar.
Maar durven we elkaar nog vragen te stellen? Is er ook oog voor de andere kant van het verhaal? Zeker als er mooie woorden worden gebruikt over verzoening en excuses is het nodig om door te vragen. Het voelt ook als verraad om niet te vertrouwen op wat je binnen de kring van ambtsdragers hoort en ervaart. Met deze ervaring worstel ik. Tegelijk hoop ik dat u inziet dat het wellicht beter is om niet zonder de betrokkenen over een casus te spreken. Nu gaat de classis al mee in hoe de kerkenraad erover denkt, of over spreekt. Zeker als die kerkenraad zich opstelt als machteloos slachtoffer.
Acties kerkenraad Gezamenlijke acties Acties kerkleden
| 170503: M3 brengt bezoek aan G1 en G8 | ||
| 170511 – Afvaardiging kerkenraad bespreekt de kwestie op de classis |