Maart 2017
KR13 op vakantie
Ik leg contact met de preses, KR-P2. Hij geeft aan dat de kerkenraad geen beslissingen neemt zonder KR13. Aangezien die nu op vakantie is, is er dus uitstel nodig. Ik ben inmiddels echt boos en geef aan dat hij opnieuw (het gezin van) G1 en G8 laat bungelen.
Op 6 maart (170306) erkent hij dat de kerkenraad de o.a. de afspraken rondom de adviseur (voorjaar 2016) niet zijn nagekomen. De verantwoordelijkheid ligt volgens hem bij de adviseur zelf. Hij doet dit in een telefoongesprek met G1 waarin ze hem een aantal vragen voorlegt. Volgens afspraak zet ze het gecommuniceerde in een mailbericht. Hij reageert daarop, maar geeft aan dat het niet wijs is om negatieve gevoelens per mail te communiceren. Het is de vraag hoe het dan wel moet zolang een kerkenraad die gesprekken juist vermijdt.
Op 13 maart ontvang ik ’s middags een opmerkelijk voicemailbericht van KR13: ‘M1, met KR13. Ik heb een vraagje: ik wou de kerkenraad vanavond voorstellen om in te stemmen met het verslag zoals door jullie aangepast, behoudens enkele wijzigingen die niet zozeer te maken hebben met wat er feitelijk gewisseld is, maar meer kwalificaties, waarvan ik anders heel goed begrijp dat je die hebt willen aanbrengen, maar dat doet niet helemaal recht aan wat we de 19e besproken hebben. En om toch een korte klap te maken lijkt het me goed als we die één, twee zinnetjes er nog net even uithalen en dan vanavond vaststellen, dan hoeft het in het vervolggesprek alleen nog maar te gaan over het kerkbladbericht. […] Dan zorg ik dat dat op een zorgvuldige manier gebeurt en dan stemmen we dat even precies met jou af welke plussen en minnetjes het allemaal om gaat. Als dat zou kunnen heel erg graag. Dankjewel, hai.’
Dan niet
’s Avonds, net voorafgaand aan de vergadering van de kerkenraad wacht KR13 mij op. Ik laat hem weten geen één-tweetjes te willen. Open communicatie is afgesproken. Zijn reactie daarop is: ‘dan niet.’
Zijn aanpak is op twee manieren zeer discutabel. Hij wil dat de kerkenraad ‘met gezamenlijke overeenstemming’ het verslag kan vaststellen. Als eerste wil hij me net voorafgaand aan de kerkenraadsvergadering nog snel even zijn wijzigingen in het verslag laten zien. Maar G1 en G8 weten van niks, worden buitenspel gezet door dit even met mij te willen regelen. Als tweede blijkt het verslag niet een ‘paar wijzigingen’ te bevatten, maar totaal veranderd te zijn. Er is níets terug te zien van het eerste verslag, laat staan van het onze. De inhoud is op cruciale punten veranderd, opnieuw wordt op geraffineerde wijze alles wat door ons in ingebracht zo neergezet alsof het slechts onze beleving is en dat de feiten iets anders laten zien.
Ik geef richting KR13 aan geen akkoord te kunnen geven op dit verslag en dat dit verslag uiteraard ook naar G1 en G8 zal moeten. Enkele dagen later krijgen we echter ‘doodleuk’ toch dit verslag opgestuurd. Het is inmiddels definitief vastgesteld door de kerkenraad. En dat was het dan, punt. Ik weet niet of dit verslag überhaupt wel aan de kerkenraad is voorgelegd. Ik weet niet of iemand in de kerkenraad op de gedachte is gekomen om ook aan ons instemming te vragen. Het is ook onbekend of onze conceptversie nog wel is voorgelegd aan de kerkenraad. Maar hoe dan ook, het volkomen nieuwe verslag is vastgesteld zonder ons of de andere aanwezigen hierin te betrekken.
Macht(eloos)
Ziet u het verschil in handelwijze? Wij leggen onze wijzigingen in het verslag eerst ter beoordeling voor aan de predikant en voorzitter en dienen het daarna in. De kerkenraad wijzigt gewoon zelfstandig en eenzijdig het verslag. De kerkenraad slaat mij, G1, G8, de predikant en de voorzitter geheel over. Gemakshalve is het verslag ook meteen vastgesteld als zijnde de definitieve versie. De inbreng van ons én van de voorzitter en van de predikant wordt genegeerd! Die positie (lees: macht) heeft een kerkenraad dus, zij zijn immers degene die besluiten kunnen en mogen nemen. En wij moeten het slikken. Want wat kunnen wij hiertegen inbrengen en bij wie? Voelt u de ongelijkwaardigheid in positie?
In de gesprekken die later volgen met visitatoren en met de geschillencommissie zegt de kerkenraad zich machteloos te voelen inzake het conflict. De kerkenraad heeft er ‘alles aan gedaan’. De kerkenraad voelt zich slachtoffer van de situatie, omdat er al verzoening bereikt zou zijn. Deze woordkeus van de kerkenraad blijkt wel harten te raken.
Het is weer een nieuwe klap in ons gezicht die we voorlopig niet meer te boven komen. Later stelt KR13 dat er bij verslagen vooral geen overeenstemming kon worden bereikt door toedoen van G1. Suggestief. De feiten laten hier een andere werkelijkheid zien: G1/G8 en ik krijgen dit verslag domweg opgedrongen. Nota bene pal na een gesprek waarin bleek over hoeveel G1/G8 bereid zijn heen te stappen. Wat de overige kerkenraadsleden wel of niet weten, weet ik tot op de dag van vandaag niet. Later neemt KR13, dan in zijn rol als KR-P3, ook in z’n eentje besluiten waar de kerkenraad niets vanaf weet. De kwalijke werkwijze van KR-P1 wordt ook nu nog steeds gehanteerd.
Verzoening geblokkeerd
U merkt dat ik er cynisch over schrijf. Dat ben ik bij tijd en wijle ook echt. Ik voel dan echt de boosheid, het verdriet, maar zeker ook de schade die het toebrengt. En de onmacht om er tegen in te kunnen gaan. Waarom kunnen al deze mensen de zaken die niet goed gingen niet gewoon benoemen? Waarom is er geen erkenning? De verantwoordelijkheid om ‘herstelwerkzaamheden’ uit te voeren, waar blijft de invulling? Waarom wordt er niet om vergeving gevraagd? Maar wel vertrouwen ‘geëist’. Hoe dan? Hoe moet je nou vertrouwen opbouwen als er zo wordt omgegaan met je. Ik weet het werkelijk niet (meer).
Verzoening wordt eenzijdig afgedwongen, waarom? En waarom wordt de gemeente voorgehouden dat er al verzoening zou zijn bereikt op 19 januari? Maar diezelfde gemeente weet totaal niet wat er ‘achter de schermen’ gebeurt. De voorzichtige eerste stappen zijn rigoureus de nek omgedraaid door zo te handelen. Wat heeft een excuusbrief voor waarde als men in de praktijk alleen maar op die wijze verder gaat? De excuusbrief is op deze manier een drukmiddel richting G1, G8 en mij. Het excuus is het deksel op de doofpot geworden: excuus is gemaakt dus nu niet meer op terugkomen.
En hier hebben we het niet over materiële schade, maar om schade op het gebied van geloof; het zicht op Christus wordt belemmerd door de schadelijke praktijken van ambtsdragers. De druk die een kerkenraad kan opleggen, ook aan eigen mede-ambtsdragers, is niet te beschrijven. Hier is in mijn ogen sprake van een (over)heersend ambt in plaats van een dienend ambt. Weest u alstublieft alert hierop, het kan zomaar gebeuren ondanks alle ‘goede intenties’.
Werkwijze kerkenraad
Diverse keren spreek ik zondags na de kerkdienst KR13 of KR14. De druk wordt steeds meer opgevoerd om me aan te sluiten bij de werkwijze van de kerkenraad. Op die manier kunnen de gelederen gesloten gehouden worden. En het erge is…soms is die verleiding er ook echt, de verleiding om alles maar te vergeten en het op te geven. Te buigen voor datgene waartegen je niet opgewassen bent, wat je niet duidelijk gemaakt krijgt. Wie wil er nu naar de marge van een gemeente gedwongen worden? De gemeente waar je jezelf als een vis in het water voelde. Wie wil er nu (kerk)klokkenluider zijn met alle gevolgen van dien?
Op 24 maart krijg ik weer een voicemailbericht (170324) van KR13. Hij wil even weten hoe de notulen gevallen zijn en vraagt of ik alvast kan reageren. Ik laat hem via Whatsapp weten geen prijs te stellen op bilateraaltjes. Ik wil me houden aan de open communicatie zoals die is afgesproken tijdens het gesprek op 19 januari. Ook dit punt van het excuus krijgt geen opvolging, G1 en G8 worden er niet bij betrokken.
Verdriet
We hebben de harten niet bereikt. Totaal ontmoedigd sturen we bijna twee weken later een brief (170328a) aan de kerkenraad. We vragen om onze versie van het verslag aan te hechten aan het door de kerkenraad vastgestelde verslag. Daar horen de mails van G2 en VP3 over ons conceptverslag ook bij. Het moderamen sturen we daarnaast nog een andere mail (170318b) waarin we verslag doen van de communicatie in de afgelopen twee maanden. De communicatie is niet goed verlopen, maar erger, de mogelijke verzoening lijkt hiermee verder weg dan ooit.
Op 30 maart (170330) maak ik mijn verdriet over de gang van zaken ook kenbaar bij de diakenen. Ik citeer daarbij uit de brief die ik met G1 en G8 aan de kerkenraad heb gestuurd: ‘Verder moeten wij met het nodige verdriet vaststellen dat wij gedurende de afgelopen twee maanden de energie zijn kwijtgeraakt en de moed zijn verloren om nog verder te gaan. De weg naar verzoening, die op 19 januari hoopvol met u werd ingeslagen, heeft ons vanwege de invulling, de procesgang en de wijze van benaderen voortdurende spanning opgeleverd en ons te zeer uitgeput.’
Acties kerkenraad Gezamenlijke acties Acties kerkleden
| 170306 – Verslag telgesprek G1 met KR-P2 + reactie KR-P2 | ||
|
170313: KR13 spreekt voicemail M1 in 170313: kerkenraad stelt notulen vast zonder inbreng van G1, G8, M1, BP3 en G2 |
||
| 170328a – Brief aan kerkenraad | ||
| 170328b – Brief aan moderamen | ||
| 170330 – M1 bericht aan diaconie |