Februari 2019
ICG
Zoals in januari al aangegeven sturen we het artikel uit het RD op aan ICG (190204). Enkele dagen later (190207) ontvang ik een ontvangstbevestiging van de voorzitter ICG.
De gemeente misleid
In deze periode ontvangen we reacties van gemeenteleden (bv. 190211). Hieruit blijkt dat men denkt dat niet de kerkenraad, maar wíj in hoger beroep zijn gegaan. Ook wordt G1 en G8 boosheid verweten waarvan geen sprake is. Er is alleen maar sprake van intens verdriet over de hele gang van zaken. Na de brief van november (181122) kon dit niet uitblijven. Men roept ons op om ons verzet te staken, omdat de gemeente niet meer begrijpt waarom we dit doen. We moeten erkennen dat het de kerkenraad gelukt is om het beeld over ons compleet verkeerd neer te zetten. Leden van de gemeente maken ons nu verwijten op grond van de informatie van de ontvangen brief van de kerkenraad.
G1 en G8 reageren (190217) op de mail van gemeenteleden. De vragen die ze stellen landen echter niet (meer). Uit de slotreactie van de gemeenteleden (190220) blijkt bovendien dat ambtsdragers tijdens huisbezoeken de nodige ‘toelichting’ geven. Op zich begrijpelijk, maar het doet zeer en voelt telkens zo ongelijkwaardig. Ambtsdragers die juist in de setting van een ‘goed huisbezoek’ over ons onjuiste informatie geven die we niet kunnen rechtzetten. De informatieverstrekking is en blijft eenzijdig, zonder dat wij in de positie zijn of komen om de gemeente te informeren.
Men ziet de brief van de kerkenraad ‘met een brede uitleg over de gang van zaken’ als juist. Want, men kent scriba KR-S2.3 ‘als een zeer integer persoon.’ Men gelooft dus werkelijk dat er in januari 2017 sprake was van verzoening! Waarom? Omdat de kerkenraad het zo heeft voorgespiegeld aan de gemeente … Of wil men graag vasthouden aan de mooie klank van die woorden?
Framing?
De kerkenraad manoeuvreert zich in een slachtofferrol. We zagen dit ook al bij de visitatoren. Men beroept zich op het feit dat er al verzoening was bereikt, hetgeen onjuist is. Vervolgens is de kerkenraad heel verdrietig omdat dit door de andere partij om zeep is geholpen. De kerkenraad bedient zichzelf van een positief frame en zet ons op enorme achterstand. Uiteraard horen leden van de gemeente liever bij de ‘goeden’ dan bij degenen die onverzoenlijk zijn. Een manier van framing die voor elke kerkenraad een valkuil kan zijn.
Op de uitnodiging die G1 en G8 doen aan de gemeenteleden om langs te komen wordt helaas niet ingegaan.
Wat blijkt hier toch weer hoe uitgekookt de woordkeus van de kerkenraad is. Of zouden de meeste leden van de kerkenraad écht geloven dat er al sprake van verzoening was? Gewoon, omdat het zo gezegd wordt? Ik acht het inmiddels goed mogelijk. Wat ik ook onjuist vind, is dat de gemeente nu nog steeds niet weet een proces tegen G1 te voeren. De gemeente is onwetend van het feit dat ze ook zelf als partij is opgevoerd.
Voor een aan-/verbouw vraagt men vooraf de gemeente om instemming, maar voor een hoger beroep-procedure met aanzienlijk hogere kosten niet. Sterker nog, dit jaar wordt de naar goed gebruik jaarlijks te houden begrotingsvergadering maar overgeslagen. Dat zet me aan het denken.
Op 27 februari ontvangen we van de advocaat van G1 een bijgewerkte conceptversie van het verweerschrift. We zien hier veel van ons werk in terugkomen dat dat doet ons best wel goed. De volgende dagen besteden we aan het doornemen daarvan.
Kerkelijk traject …
Op 27 februari ontvangen we de reactie van ICG (190227) op onze brief van 11 december. Men stelt niet op de inhoud in te kunnen gaan, want dat zou ‘vertrouwelijk’ zijn. Dan wordt het erg lastig om als geschillencommissie te werken, dat begrijpen we! Verder meldt men dat er bij ons ‘een indruk’ zou zijn gewekt dat ICG een arbitrage-taak heeft. Een behandeling bij ICG is in dat geval niet zinvol. Voor wie op de hoogte is van de berichtgeving (zie november 2017), is dit de werkelijkheid op z’n kop. Het zij zo. Het was intussen al duidelijk dat we van ICG niet veel of niets hoeven te verwachten. Jammer, want het begon zo veelbelovend. De commissie, die vergaande bevoegdheden heeft, zou beter onafhankelijk onderzoek kunnen doen dan colleges van visitatoren. Dat valt in de werkelijkheid nogal tegen.
Uitputtingsslag
Ik stel nu vast dat de visitatoren in hun advies wél een en ander durfden te stellen aangaande het proces. ICG daarentegen niet. Het kerkelijke traject in deze casus is werkelijk een uitputtingsslag gebleken, waarbij geen oog is voor wat dit voor gemeenteleden aan verdriet oplevert. Totaal geen oog.
Acties kerkenraad / Acties Acties kerkleden
gemeente ICG