Februari 2017
Verlenging bezwaartermijn nodig
KR13 komt niet langs bij G1 en G8. Ook betrekt hij mij niet in het schrijven van een rectificatie in het kerkblad. Op 11 februari stuurt hij ons een mailtje (170211) met de rectificatietekst zoals de kerkenraad deze zal plaatsen. We krijgen slechts enkele dagen om erop te reageren. We herinneren KR13 aan de afgesproken volgorde, namelijk dat er eerst een verslag zou komen van het gesprek. Dat is ‘wat hem betreft’ geen probleem, dat kan ‘zo geregeld’ worden. Dat blijkt echter toch wel wat meer voeten in de aarde te hebben.
Helaas is door het trage optreden van de kerkenraad de officiële bezwaartermijn weer bijna verstreken. We zitten daarmee in onze maag. Want nu doet zich de vreemde situatie voor dat wíj om verlenging van die termijn vragen (170212). Als de kerkenraad hiermee instemt, geeft hij zichzelf (op ons verzoek) nog meer tijd om de afspraken alsnog na te komen. We zien uiteraard het liefst dat de kerkenraad haast maakt met het uitvoeren van de afspraken. Ook daarin kan een kerkenraad een stukje oprechte betrokkenheid laten zien. Inmiddels is de uitgezette tijdlijn tijdens het gesprek op 19 januari al lang niet meer haalbaar.
Verslag
Enkele dagen later volgt het verslag via de notulist. Even later wordt dit gevolgd door nog een keer hetzelfde verslag, maar nu verzonden door de scriba (170214a+b). Te zien aan de vele slordigheden die er nog in staan, lijkt het verslag nog een ruwe versie te zijn. Scriba KR-S2.2 voegt in zijn mail nogmaals de concept-rectificatie (170214c) toe die KR13 ons al had toegezonden.
Van de kerkenraad krijgen we anderhalve week de tijd om op beide zaken te reageren. Vanwege de vele slordigheden maar ook omdat we veel zaken missen in het ontvangen verslag maken we een aangepaste conceptversie. Deze leggen we eerst voor aan de predikant die aanwezig was bij het gesprek en aan de neutrale voorzitter. Zij geven beiden aan dat onze versie van het verslag weliswaar uitgebreid is, maar wel zeer betrouwbaar de feiten weergeeft. Er wordt zelfs nog iets aan toegevoegd door de predikant (170222). We sturen ons conceptverslag (170223c+d), met daarbij de opmerkingen van de predikant en voorzitter, binnen de toegemeten tijd op. Er is ons toegezegd dat het dan op de eerstvolgende kerkenraadsvergadering nog meegenomen kan worden.
Verlenging bezwaartermijn wegens vakantie
Weer enkele dagen later schrijft KR-P2 ons (170227) echter dat vanwege de vakantie de kerkenraad pas op 13 maart het verslag zal behandelen. En ja, dan is het dus nodig om de termijn voor bezwaar nógmaals te verlengen. Dat doet de kerkenraad dan ook, maar deze keer ongevraagd. Weer wordt het kerkrecht verkeerd gebruikt. De kerkenraad zet ons hiermee klem, want als we op dit moment bezwaar maken frustreren we een mogelijk herstel. Echter, deze gang van zaken drijft ons tot wanhoop. Juist op een zo’n kwetsbaar moment toont de kerkenraad opnieuw niet betrouwbaar te zijn in het nakomen van toezeggingen en gemaakte afspraken. En als dat nu voor het eerst was …
De kerkenraad is in de positie om gemaakte afspraken eenzijdig aan de kant te schuiven wanneer het hem uitkomt. En ondertussen blijft de situatie voor gemeenteleden die hiervan de dupe zijn ongewijzigd en verergert deze zelfs. Harten zijn duidelijk niet bereikt. Het is de vraag of wij met het willen bereiken van de harten de lat inderdaad te hoog gelegd hebben. Het gesprek was nog maar het begin, en er zou meer volgen. Dat begrijpt toch iedereen? G1/G8 zouden opgezocht worden. Maar wat gebeurt er als er geen zicht is op wat er gebeurt met gemaakte afspraken? Zeker niet als zelfs de kerkenraad er daarna geen zicht meer op heeft, door het uit te besteden aan enkele leden. Het had allemaal heel anders gekund, het had zoveel zorgvuldiger en liefdevoller gemoeten. Waar is dat besef?
Geen rectificatie
Zolang er nog geen vastgesteld verslag is, is er dus ook geen rectificatie. Overigens laten wij over de inhoud van de rectificatie geen onduidelijkheid bestaan. Er is maar één manier om aan de gemeente helder te maken waar het excuus van de kerkenraad voor staat. Het publiceren van de excuusbrief (161129) zoals wij die eind november hebben ontvangen van de kerkenraad (170223a+b) is noodzakelijk. Als de kerkenraad aanspreekbaar en transparant wil zijn, moet dit gewoon kunnen. Zo is daar ook over gesproken in het gesprek tussen KR-P2 en KR-S2.2 en de diakenen (zie nov. 2016).
Dit is opnieuw te veel gevraagd. De angst voor represailles van KR-P1, die faliekant tegen de excuusbrief was, is onveranderd groot. KR-P2 vertelt mij ook later dat het plaatsen van deze excuusbrief in het kerkblad zou werken ‘als een rode lap op een stier’. Telkens blijft men dus maar rekening houden met juist die ‘ander’, niet met hen waarmee men zegt te willen verzoenen. Zo legt de kerkenraad opnieuw de ballast bij de verkeerde mensen neer.
Kerkenraad maakt geen werk van verzoening
Na afloop van een kerkdienst vraagt KR13 mij op het kerkplein zelfs ‘met welke intenties’ ik ‘nu eigenlijk’ bij dat gesprek op 19 januari heb gezeten. Hij wil van de hele kwestie af en kennelijk zit ik hem daarbij in de weg. Ik wil hem houden aan gemaakte afspraken. Opnieuw schuift de kerkenraad de eigen onmacht om dit hele gebeuren nu eindelijk eens tot een goed eind te brengen naar G1. In haar is een mikpunt gevonden voor de eigen onmacht. KR13 neemt hierin het voortouw, maar ook hij krijgt daartoe alle ruimte van de kerkenraad.
De kerkenraad gaat ook nu weer over op de ‘standaard’ werkwijze. Na het gesprek, dat zondermeer een goede start had kunnen zijn, heeft geen enkele ouderling contact gezocht met G1/G8. Men vervalt opnieuw in het uit handen geven van de kwestie aan enkelingen. De gevolgen daarvan blijken anderhalf jaar later.
Acties kerkenraad Gezamenlijke acties Acties kerkleden