December 2017
(Aangevuld op 30 augustus 2019)
Kerkenraad op de hoogte stopzetten traject visitatoren
Op 5 december besluiten we de visitatoren toch nog een keer aan te schrijven. Ondanks dat wij al in oktober aan de visitatoren een duidelijke brief hebben geschreven. En ondanks dat er op onze brief gewoon niet gereageerd is. Ook ondanks het feit dat niet eens aan ons gevraagd is of het 4e uitstel voor ons nog haalbaar is, en ondanks dat de werkwijze zomaar ineens weer gewijzigd is. Wij geven aan conform de afgesproken werkwijze in september niet meer te reageren. We maken duidelijk dat de hulpvraag inmiddels bij de ICG is neergelegd, hetgeen in lijn is met het advies van de voorzitter van ICG. Om niet nog meer misverstanden te laten bestaan, sturen we deze mail ook meteen naar de kerkenraad. Vanaf deze dag weet de kerkenraad dus dat er geen traject met visitatoren meer loopt.
Kerkenraad wil geen feiten boven tafel
Op 11 december (171211) krijgen wij van de ICG te horen dat het toch niet doorgaat. Wat valt ons dat rauw op ons dak! ICG laat ons weten dat de kerkenraad heeft besloten er niet aan mee te willen werken. Ook de besluittekst van de kerkenraad (171208) stuurt men ons op. Daaruit blijkt dat de kerkenraad geheel ten onrechte stelt dat er een classis-traject loopt. En dus is het onwenselijk om gelijktijdig een ICG-traject te bewandelen. Een drogreden, er is sowieso al geen sprake van een classis-traject (was het maar zo). Bovendien hebben we op 5 december de kerkenraad al laten weten dat onze hulpvraag bij visitatoren is ingetrokken. Weer worden hier de feiten verdraaid en komt de kerkenraad er mee weg, want ICG neemt het standpunt van de kerkenraad klakkeloos over.
Uit een lang gesprek met ouderling KR24 rond die tijd weet ik dat de kerkenraad geen onderzoek naar feiten wil. Dus, daar staan we weer. Opnieuw geen onderzoek, geen transparantie, opnieuw een blokkade op weg naar een mogelijke verzoening. KR-P3 heeft, deze keer dus niet de scriba, aan ICG laten weten dat de kerkenraad niet met ICG instemt. Tussen neus en lippen door vraagt hij de secretaris van de ICG of deze even wil doorsturen wat ik en G1 hebben ingebracht. En, … dat doet de secretaris. Over ambtsgeheim gesproken…
KR-P3 acteert solo
Een gesprek met KR24 op 12 december geeft opheldering over het ‘besluit’. In dat gesprek vertelt hij dat het besluit om niet met ICG in zee te gaan helemaal niet door de kerkenraad is genomen. Hij blijkt bovendien zeer slecht op de hoogte te zijn van wat er aan feiten vastligt. Hij komt niet veel verder dan in het gesprek steeds ‘niet zo handig’ te zeggen over de acties van de kerkenraad. Toch legt hij de schuld van dit alles bij G1, ze zou haar ‘gevecht’ moeten stoppen. Ze zou ‘een slecht voorbeeld voor haar kinderen’ zijn. Het is nogal wat als dit zonder feitenkennis tóch gesteld wordt. Beeldvorming heeft G1 gestigmatiseerd.
Als ik hem vraag wat hem dan zo irriteert aan G1, is het enige wat hij noemt de vasthoudendheid. Alsof dat een verkeerde karaktereigenschap is. En ja, hij vindt de hoeveelheid tijd die hieraan besteed wordt op de kerkenraad buiten proporties. Andere zaken komen zo in het gedrang. Ik geef aan dat ik, G1 en G8 dat net zo ervaren, maar dat we nog steeds uit zijn op verzoening. Het ligt in de handen van de kerkenraad om hier per direct werk van te maken. Nog steeds overigens. Niet wij, maar de kerkenraad vertraagt of blokkeert telkens iedere stap die nodig is om tot een oplossing te komen. Het gesprek eindigt met de boodschap dat KR24 hoopt me snel weer in de kerk te zien. Hij wil dat ik de hele zaak laat rusten. Als ik me maar invoeg is het niet nodig dat ambtsdragers hun taak oppakken.
Wie is verantwoordelijk
Zoals de visitatoren terecht aangaven in hun advies (november) is een kerkenraad verantwoordelijk voor hetgeen namens de kerkenraad is gecommuniceerd. Nu is er opnieuw een situatie met een preses die een solo-actie onderneemt. Ook KR-P3 doet dit nu niet meer voor het eerst. Ook niet voor het laatst overigens. Nu begrijp ik ook waarom hij, en niet de scriba, het besluit aan ICG heeft laten weten. Het is ook duidelijk waarom er geen enkel ander kerkenraadslid in de cc staat. Ik vraag dan ook aan ICG om te verifiëren of hetgeen KR-P3 heeft aangedragen wel een echt kerkenraadsbesluit is. De secretaris van de ICG laat ons echter weten dat het in dit stadium niet nodig is om zaken op juistheid te verifiëren.
Helaas, ook deze kans om tot een open en transparante oplossing te kunnen komen, blokkeert KR-P3. De geschillencommissie ICG kan hier op dit moment weinig aan doen. Wél neem ik het de geschillencommissie kwalijk dat ons vertrouwen al meteen beschaamd is. Een geschillencommissie zou beter moeten weten, want ICG stuurt de door ons in vertrouwen toegestuurde stukken ‘gewoon’ door (171211) aan de kerkenraad. Zomaar, en dat horen we pas achteraf. Vanuit het vertrouwen dat kerkenraden integer handelen en dat je broeders ambtsdragers per definitie alles wat vertrouwelijk is kan doorsturen? Op 12 december (171212) laten we al weten dat we daar moeite mee hebben, maar dit wordt op 18 december (171218) afgedaan door de secretaris met de zin ‘dat was inderdaad niet nodig geweest.’
Visitatoren gaan nog door
Op 18 december ontvangen we nogmaals een mail (171218) van de visitatoren. Men deelt ons mee dat de (zoveelste) reactietermijn van de kerkenraad verstreken is, maar dat er weer uitstel is verleend. De barre weersomstandigheden vormen de aanleiding voor dit 5e uitstel.
Kerkelijke weg nu onmogelijk
Hierna breken er vreemde dagen aan. We kunnen niets met het advies van visitatoren, want dan is er geen sprake van erkenning, laat staan verzoening. Bovendien zitten we echt met een trauma over de geschonden afspraken na het gesprek van januari 2017. Classis is uitgesloten. Nu er al verschillende keren op de classis over gesproken is, hebben we daar sowieso niets meer te zoeken. De laatste mogelijkheid, ICG, die er binnen kerkelijke wegen te gaan was, is ons uit handen geslagen door de kerkenraad. Ons ongenoegen, onze onmacht ook, maken we duidelijk in een brief aan de kerkenraad. We maken op 20 december (171220) aan de kerkenraad duidelijk hoe we speelbal zijn geworden, hoe we keer op keer in de wacht zijn gezet. Hoe we er simpelweg niet toe doen.
Weerberichtbrief
We voelen ons verloren, zijn cynisch en ergens ook nog opgelucht, van alles tegelijk. We willen zowel visitatoren als kerkenraad gelijktijdig inlichten over besluiten die genomen zijn door KR-P3. Aangezien we hebben gemerkt dat veel informatie niet op de plekken komt waar het moet zijn kiezen we deze weg. Op 20 december sturen wij een brief (171220) aan de kerkenraad welke ook cc aan de visitatoren gestuurd wordt. Bij het schrijven hiervan voelen wij zowel een totale verlorenheid als ook een enorme opluchting. Het is een vreemde mix van gevoelens. De verlorenheid komt voort uit de onmogelijkheid om een kerkelijke weg van vrede en recht te vinden. De enorme opluchting zit ‘m in het feit dat we door het besluit van KR-P3 niet langer gebonden zijn aan de kerkelijke weg. Door de kerkenraad is deze brief redelijk positief ontvangen. De visitatoren zijn over deze brief uiterst negatief.
Helaas zijn we in een te vroeg stadium blij. De kerkenraad komt terug op het besluit van KR-P3 en daarmee wordt de kerkelijke weg nog bijna 2 jaar verlengd. En het onmogelijke gebeurt toch! Tot op heden buigt geen enkele kerkelijke instantie zich over de beschadigende brieven die een grote rol spelen in deze kwestie. Men weigert dit stelselmatig.
Ik wijs u in dit verband nog graag op het blog Wanhoop niet, de waarheid bestaat van Nico Catsburg, directeur Room2C (klankbord voor predikanten en zendelingen). U kunt het blog hier lezen.
Reflectie
Door alle blokkades die we op ons pad vinden, wordt onze roep om transparantie steeds urgenter. We beseffen dat het grootste deel van de kerkenraad werkelijk geen idee heeft van wat zich feitelijk heeft afgespeeld. Dit houdt men ook op deze wijze in stand. Het is voor ons geen vraag hoe nieuwe kerkenraadsleden hun informatie krijgen. Het is niet meer dan een verdere bevestiging van het gecreëerde beeld zonder onderbouwing. Elk jaar opnieuw. Nieuwe kerkenraadsleden geloven meteen dat de kerkenraad ‘verdriet’ heeft en nemen dit als feit aan/over. Ook de gemeente neemt dit zondermeer aan.
Maar ik mag mijn verhaal níet vertellen. Men wil dat ik zwijg. Ik sta steeds opnieuw voor een lastige keus, want waarom zou ik niet gewoon alle over haar geschreven brieven aan G1 geven? Dat is pas echt transparant. En G1 en G8 kunnen dan beslissen of ze überhaupt nog wel in deze kerk kunnen blijven. Zij zijn kapot gemaakt. Gestigmatiseerd voor het leven. En tot op de dag van vandaag is daar geen erkenning voor. Doet de kerkenraad er alles aan om deze brieven juist uit handen te houden van hen die het betreft. Elke dag waarop dit langer duurt, maakt de schade groter. Maar ook de schuld. Het is tijd om te weten wát er dan is geschreven. Ook voor de gemeente. Een einde maken aan dat wat verborgen blijft. Dan komt er misschien tijd om te verwerken. Tijd en inzicht om op z’n minst te begrijpen waarom kerkenraadsleden je mijden.
Verzoek transparantie
In overleg met G1 kom ik echter tot het inzicht dat we daarmee op dit moment niemand helpen. G1, G8 en ik willen dat het de kerkenraad is die openheid geeft. Het is en blijft zijn verantwoordelijkheid. Nu ook binnen de kerkelijke weg dit niet mogelijk blijkt, doet G1 op 29 december (171229) een verzoek aan de kerkenraad toekomen. Ze vraagt de kerkenraad om op basis van de Wet Bescherming Persoonsgegevens (de voorloper van de huidige AVG) haar passages te leveren uit de brieven en besluiten die over haar gaan. Ze omschrijft ook het doel: komen tot verzoening op basis van kennis en feiten. Een ultieme kans voor de kerkenraad om een start richting verzoening mogelijk te maken en voor mij een markeerpunt in mijn steeds groter wordende gewetensnood.
De kerstkaart
Dit jaar ontvangen we op de beide adressen weer een mooie kerstkaart van KR-P1 en zijn vrouw. Ik kijk er naar en word er boos en verdrietig om. Zoveel kwijtgeraakt, een kerk en gemeente waar zowel G1 als ik ons thuis voelden. Waar we graag waren, onze muzikale talenten inzetten. Ik voelde me er als een vis in het water. En nu, iedere zondag opnieuw, voelen we hoe we er geen deel meer van uit kunnen maken. Daar hebben G1 en ik het ook veel over met elkaar. Hoe we geïsoleerd zijn komen te staan, kennissen en vrienden zijn kwijtgeraakt. Omdat we een ‘boodschap’ hebben die men liever niet hoort en volhardend zijn. Hoe we al 3 jaar lang bij niemand ons verhaal mogen neerleggen.
Zijn we kerk?
Zelfs op huisbezoek mag er niet over de kwestie gepraat worden. Men komt dan ‘voor mij en mijn vrouw’ of vanwege ‘pastoraat’. Deze casus die me elke dag bezighoudt en waarin mijn geloof op de proef gesteld wordt, mag ik niet bespreken. Dat geldt dan voor mij en eigenlijk moet ik blij zijn dat ik überhaupt nog huisbezoek krijg. Want bij G1/G8 is er zelfs geen sprake van huisbezoek. Het stelt me meer en meer ook voor de vraag wat dan eigenlijk kerk zijn nog inhoudt. Of zijn we alleen maar kerk en hebben we aandacht voor elkaar zolang alles maar voortkabbelt en positief is en blijft? We zijn 3 jaar verder, moeilijke jaren die hun tol beginnen te eisen.
Acties kerkenraad Gezamenlijke acties Acties kerkleden
| 171208 – KR-P3 neemt besluit geen ICG | ||
| 171211 – ICG informeert – geen traject bij ICG | ||
| 171212: M1 en G1 informeren bij ICG o.a. naar doorsturen van stukken | ||
| 171218: ICG reageert dat doorsturen stukken niet nodig was | ||
| 171220 – M1 en G1 sturen brief aan kerkenraad | ||
| 171229 – Verzoek inzage persoonsgegevens (brief aan KR) |